Finale Dutch-Open 2006.
Een gratis kaarje voor een tennisfinale win je niet elke dag.
Heel leuk was het dan ook om dit jaar de finale van de Dutch-Open te mogen bijwonen.
Ondanks de warmte heb ik dan ook geen spijt gekregen een paar uur op de tribune te
zitten om de twee finalisten Djokovic uit Servië en Massu uit Chili aan het werk te zien.
Door hun goede spel en het aan elkaar gewaagd zijn hielden ze de spanning er tot het
laatste moment in.
Harde services en mooie lange ballen achterin, afgewisseld door heel wat drop-shots van
met name Djokovic waren het kijken zeker waard.
Ik kreeg steeds meer waardering voor de lijnrechters die de snoeiharde ballen op de
neergekomen plek moesten beoordelen.
Het publiek genoot. Het ene moment kon je een speld horen vallen en het andere moment
waren de aanmoedigingen niet van de lucht. Het was een prima sfeertje!
Een aantal Chileense fans, gewapend met vlaggen, lieten zich toch niet zo vaak horen.
Ze hadden waarschijnlijk al snel door dat de negentienjarige Djokovic toch een tikje
beter speelde dan hun landgenoot Massu en dan ook terecht de finale won met 7-6 en 6-4.
Voor een echte wave was het publiek toch niet te porren. Waarschijnlijk door het
ontbreken van een Hollander in de finale.
Dit was denk ik ook de reden dat de tribunes lang niet volledig bezet waren.
Ook de warmte was daar debet aan.
Maar de thuisblijvers hadden dit jaar geen gelijk, want het bijwonen van deze finale in
dit goed georganiseerde toernooi was zeker de moeite waard.
Theo Beeftink.
seniorentennisamersfoort 
